Otwieram zeszyt. Pomimo chęci, przez dłuższą chwilę odczuwam pustkę. Zniecierpliwiony, zamykam oczy i przywołuję przeróżne duchy… Bezwiednie chwytam pióro, zaczynam ulegać mocy wypływającej z głębi duszy, tworzę wersety. Gdy wyrażę się, czar pryska. W tekst zanurzam sokole oczy.
Ziela
