Miasto i mgła

Miasto spowiła mgła.

Będący świadkiem
bladych zdarzeń
tutejszy poeta
idzie zamyślony.

Kwiaty w parku
stoją pełne rosy.
Kryją wdzięki we mgle.

Widzi też sylwetki
ludzi pozbawionych
wyrazistej twarzy.

Nie chce powrócić,
bo gubi siebie.

Ziela

Autor zablokował możliwość oceniania.

Kategoria: Inne

Data dodania 2016-07-08 15:09

Komentarz autora:

Strona glówna

< Ziela >

< wiersze >

Cairena | 2016-07-09 13:30 |

Dobra treść, wymowna...*

roman | 2016-07-09 11:02 |

Jeden z Twoich lepszych wierszy a w szczególności ostatnie dwa wersy.

Henryk_Konstanty | 2016-07-09 07:44 |

Zatrzymałem się. Tekst skłonił mnie do zadania sobie pytania o status poety. Czy jego zadaniem jest obserwacja i zamyślanie się? Czy jest kwiatem w stojącym, pełnym rosy, kryjącym wdzięki we mgle?

stratocaster | 2016-07-08 16:06 |

5*****, pozdrawiam

Brak komentarzy