Kraina przeszłości

Widziałem dziewczynkę śmiejącą się całymi dniami
Wolną od problemów codzienności
Widziałem jak bawiła się z dzieciakami
Na podwórku pełnym przygód
Widziałem jak szła dzielnie do szkoły
Mimo wyśmiewania, nie z jej winy
Widziałem też jej znajomych
I trumny poczet, koniec tej przeszłości
Przepadła, a ona wciąż ucieka się do tego świata
Zamknięta myślami, żyjąca wspomnieniami
I nikt nie jest jej w stanie powiedzieć
„Dość, przestań to już minęło i jest za nami”
Ona wciąż wyalienowana tam wraca
Nie może pogodzić się na krzywdy tego świata

Teraz widzę dziewczynę wciąż się śmiejącą
Lecz to nie jest już ten szczery uśmiech dziecka
Widzę jak jedną krótką chwilą przepada wszystko
Nadzieję wiatr daleko niesie,
Marzenia odpłynęły błękitnymi oceanami
Miłość pali się na wielkim stosie bólu
Szczęście wchłonęła Gaja głęboko w siebie
A ona wciąż myślami ucieka…

Podwórko przepadło
Znajomi nie Ci sami
To co już było nie wróci
Przeszłość jest za nami.

Rocio