Stała na rozstaju dróg, Nie wiedziała dokąd iść. Nagle spadł złoty liść, Podążyła więc za nim, w liściu skrył się Pan Bóg. Podniosła go zachwycona, Trzyma go w dłoniach, Uwierzyć nie może, Że tak smakuje szczęście. Stała na rozstaju dróg, Słyszała szelest myśli. Za zakrętem zawsze czai się wróg, Lecz tęcza zawsze lśni.
kwaśna
