Zamek…

Najpierw stałem przed różnobarwnym pałacem.
U jego wrót, zamiast zamków były antaby z wyżłobionymi imionami i nazwiskami.
Gdy odczytałem jedne, bramy się otwarły.

W środku były przeróżne komnaty, przypominające życie,
po których błąkały się duchy.

Gdy obcowałem ze wspomnieniami,
zamiast strachu zacząłem odczuwać przykrość i znużenie.

Wyszedłem w końcu z zamku,
wrota powoli się za mną zamknęły.

Ziela