Dobro

Twarze nicości. Martwica spojrzeń.
Wyjałowione, puste umysły.
Żadnych uśmiechów. Każdy, jest wrogiem.
Słowa, jak gwoździe z Krzyża Chrystusa.

Gdzie, zatraciliście człowieczeństwo?
Kiedy, zniknęła w was ludzka godność?

A przecież, bycie dobrym,
jest takie proste i pięknie.

Wystarczy tylko, nie kalkulować.
Wystarczy myśleć swym sercem.

Oddawać innym samego siebie.
Pomagać słabym. Wspierać cierpiących.
W życiu pozostać zawsze człowiekiem.
Podawać rękę potrzebującym.
Przywitać innych rankiem, uśmiechem.

Wystarczy wyzbyć się egoizmu.
Patrzeć na innych inaczej.

Opuścić, armię martwych dusz ludzkich.
Żyć tak, jak prosił nas o to Chrystus.
Odkryć, w swym wnętrzu pokłady dobra
i serca swego część oddać światu.

Tak mało trzeba, by być człowiekiem.
To przecież jest takie proste.

Wtedy, gdy dobro jest w tobie,
jest ono na pewno w innych.

Przemyśl to dobrze człowieku.

Gerard_Karwowski