śniegiem dotykałeś mnie czułam ciepło nie wiedziałeś kiedy byłam wodą piłeś mnie dałam słodycz zapomniałeś kiedy byłam słońcem tuliłeś się dotykałam płakałeś i rzuciłeś na wiatr samotną bezbronną nie rozumiałeś a on przytulił jak brat i stworzył poezję z samotnych pór życia
aloya
