Żurawie

Już odlatują żurawie
z własnej Ojczyzny
na los tułaczy skazane

Za próg wykluczenia
zwodzony most ich godności
wystawiony za karę

Na oślep do lotu
skrzydełka godności
poderwane

Wieczną tęsknotą
trzepoczą marzenia
bezmiarem podniebnej przestrzeni

Pokonują pustkę otchłani
tam gdzie martwym zenitem
kłaniają się w pas
promienie słoneczne
cieniom ziemi obiecanej

Byle jak najszybciej
byle jak najdalej
od bryzy bałtyckiej
od pól wrzosem malowanych
od dzikiej prywatyzacji
od kumoterstwa mierzei wiślanej

natalia