***

Nie wiem czy potrafisz w nas jeszcze uwierzyć
Uwierzyć w wiarę, w siłę i moc
Uczą nas ciągle jak wiarę tracić
Jak tracić zmysły, jak tracić głos

W duszach wciąż dziury wydrążane przez krople
Krople goryczy płynące z ust
I w uszach szumy, wołania i szepty
Niemych symboli i głuchych próśb

Zaczekaj za drzwiami i pomyśl dwa razy
Dwa razy przemyśl czy zechcesz wejść
A potem zrzuć z siebie wątpliwość
I przenieś się ze mną do naszych miejsc


AngelEole

Autor zablokował możliwość oceniania. Kategoria: Życie Data dodania 2016-12-28 19:45
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < AngelEole > < wiersze >
p_s | 2017-01-01 22:55 |
zatrzymałaś, wymownie; lubię tą formę, którą zastosowałaś w utworze :-) pozdrawiam
Ja | 2016-12-30 16:17 |
Jest głębia.
Cairena | 2016-12-29 00:03 |
Niesamowita treść, głęboka i bardzo wymowna...* pozdrawiam
aloya | 2016-12-28 22:41 |
Bardzo dobry przyjemny w czytaniu wiersz*)
skala | 2016-12-28 21:56 |
mocny wiersz, zgadzam się z opinią i oceną Zieli
Ziela | 2016-12-28 20:52 |
Głęboka treść 5/ 5+
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się