...Zasłona...przeszłości

Zarzuciłam zasłonę na komodę

ponurej przeszłości

Strofy schowane głeboko w

szufladzie wyjełam by światło ujrzały

A myśli drzemiące od lat

zaczęły głośno przemawiać

obrazy zaczęły wynurzać się spoza

baśniowej góry

Odlatujące powoli ,jak ptaki

szlachetne duszki

powróciły do serca mego

Obumarła wiara zaczęła tętnić

powracać


jak potok skalisty

ku przeznaczonym wyzwaniom......

Bystrooka