Zdobywcy nicości

Żywe posągi zdobywają świat
Stojąc w miejscu coraz szybciej biegną
Goniąc za marzeniami, zapatrzone w bezsensowną dal

Złaknione poklasku za nic
posuwają się do granic nieczłowieczeństwa

Zaślepione iluzją nieśmiertelności
nie widzą, że trawi je czas
Rozsypią się w sterty jałowych skał
Marny fundament dla przyszłości

delirium

Autor zablokował możliwość oceniania.

Kategoria: Inne

Data dodania 2017-03-30 19:43

Komentarz autora:

Strona glówna

< delirium >

wiersze >

Ja2 | 2017-04-02 08:31 |

Nadal świadoma, bystra obserwatorka... Kochanie(infantylnie?) swój świat zmienisz , ich nie. Zostaw te wietrzejące piaskowce. Ciesz się mądrym, ale i radosnym życiem.

aloya | 2017-03-31 11:03 |

Czas zmiecie ich szczątki ku zapomnieniu. Piękny wiersz. Pozdrawiam;)

iga | 2017-03-31 10:36 |

Zaślepione iluzją nieśmiertelności, nie wiedzą że historia kołem się toczy.

p_s | 2017-03-30 21:25 |

filozoficzne spojrzenie

Brak komentarzy