pierwsze ciepłe promienie



na bezkresnym końcu nieskończoności
promienie rozświetlają jądro ciemności

światło

przenika mroczne zakamarki nieodkrytego
rozjaśnia czarną toń nieznanego potencjału

zapuszcza korzenie

w mulistym dnie zmętniałej przeszłości
rozrywając blaskiem niepojęte być może

tworzy tunel

gdzie jasność śmiało miesza się z radością
ocieplając skostniałe spojrzenie w przyszłość

ugruntowuje

w przekonaniu nie umarłych możliwości
lekkości zawartej w ociężałym umyśle

zmiany





rafsp69

Autor zablokował możliwość oceniania. Kategoria: Życie Data dodania 2017-04-08 23:55
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < rafsp69 > wiersze >
p_s | 2017-04-09 12:11 |
bardzo udany tekst, wbrew pozorom, wielowątkowy; pozdrawiam
szarotka | 2017-04-09 11:39 |
Wydaje się,że osobnik powinien odnosić się do wiersza, a nie do komentarzy innych. Nie życzę sobie aluzji do moich komentarzy, oceniania mojej osobowości jak to osobnik uczynił po jednym z moich tekstów.
szarotka | 2017-04-09 10:14 |
poezja
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się