Pozwól

Pozwól mi otworzyć to co zamknięte
Zamknąć to co złe i niepotrzebne
Zrozumieć to czego nie potrafię
Zapomnieć to co moją duszę drapie
Zostawić przeszłość daleko za sobą
By popędzić za sensem życia we wciąż mi niewiadomą
Odnaleźć radość przepełniającą rozdarte serce
Ku ukojeniu, spokoju, ciszy tak bardzo potrzebnej
Aby się odważyć zakończyć tę książkę
Postawić ostatnią kropkę, odłożyć ją na półkę
Wśród tych których nie zapomnę aż do dnia w którym umrę
Nie chce się już zamykać w tym świecie bez ludzi
Gdzie jedynym rozmówcą jest echo mojej duszy
Wypuszczam me myśli w błękit, niech toczą kręgi
Bijąc niebo, łamiąc skrzydła dojść tam gdzie poczuję wolność w piersiach…

vogg