Dekadentyzm

Spójrz... jak zmieniłeś się bardzo
Pomyśl... co sobie jesteś winien.
Pokaż... że umiejetnym byłeś władcą
Usłysz... krzyk w nicości, gdzie zgnijesz.

Nie sądziłeś, jakim wartościom
Przeczysz, bo dążysz do niczego.
Jak mogłeś się zatracić w tego
Bezsens, jak rozmijasz z tożsamością.

Nie widzisz sensu pracy, i tak
Zrobi za Ciebie maszyna.
Tak, żeby nie Twoja była wina,
Gdy coś pójdzie wspak.

Nie widzisz sensu uczuć, by je mieć.
Nie widzisz sensu nauki, by umieć.
Nie chcesz się dowiedzieć, co nie wiesz.
Nie chcesz nawet wiedzieć..., że nic nie wiesz.

Ja_Poeta

Autor zablokował możliwość oceniania.

Kategoria: Życie

Data dodania 2017-09-13 13:20

Komentarz autora:

Strona glówna

< Ja_Poeta >

< wiersze >

Ja2 | 2017-09-13 21:46 |

Wiem są tacy. W moim przypadku praca nadaje sens życiu, nakazuje mi myśleć z wyprzedzeniem, nie mogę sobie pozwolić na powiedzenie ,,a'' i nie dojść do końca alfabetu. A końcowy efekt i tak nie zależy od mnie. I cały czas się uczę. Wiersz przyjemny, mimo tematu. Od czasu do czasu wyślij swojego patrona na wakacje. Aż się boję pomyśleć do jakich rozważań dojdziesz w wieku 40-50 lat. ;)

Zig | 2017-09-13 18:36 |

Ludzie coraz rzadziej dążą do tego, by coś wiedzieć, twierdząc, że i tak znajdą to, gdy trzeba - w Internecie, a zapominając, że tożsamość tworzona jest przez wiedzę aktualną, a nie tą, po którą się dopiero sięgnie. Podoba mi się poruszenie problemu XXI wieku językiem delikatnym w refleksyjny sposób.

Brak komentarzy