ciebie nie budząc

za oknem zimna czerń nocy
nieodwracalnie kurtyną opada
moje ciepło tuli twoje ciało
nasze dusze w snach żeglują

cicho - głośne pukanie
ciebie nie budząc
mnie ze snu wyrywa

w progu staje Psychopomp
jego blask przebija ciemność
miesza się z księżycowym
na spacer mnie zaprasza

silne słabe szarpniecie
ciebie nie budząc
mnie z ciała wyzwala

twoja głowa na poduszce
zmysły bezpowrotnie zanikają
daj mi chwile by popatrzeć
jeszcze jedną powspominać

gorąco - zimne wspomnienia
ciebie nie budząc
mnie pośpiesznie zalewają

zapach twoich włosów
unoszę się nad nimi
daj mi chwilę by popatrzeć
jeszcze chwilę powspominać

raskolnikowski