Marcelina

''Tato, nie pal tyle,
nie chcę, byś mi umarł!'' -

krzyczy z okna i po chwili
nurkuje w swe zabawki

uśmiechem zdradza
brak górnej jedynki

a jej oczy szukają
czułego odbicia w moich oczach

czasem zaciśnie piąstki
i wali nimi w moje ramię

''Obiecałeś, tato, o
bie
ca
łeś!'' -

widzi doskonale biel każdego dobra
i palącą czerń niesprawiedliwości

jej niegroźny egoizm
jest co najmniej uroczy

mała ona
sześciolatka

nakłaniająca
do spisania wiersza
miłością
nie do opisania