przychodzi do mnie we śnie niegdyś bliska - teraz obca - już nie moja chłód przenika do szpiku kości wnika w duszę - serce o serce woła nie wita mnie pocałunkiem nie dotyka już moich dłoni patrząc mi prosto w oczy zwiędłe kwiaty wręcza i odchodzi sen w bladym świcie się rozmywa zmrożone serce tajać nie chce dla niego wciąż trwa ostra zima och! niechaj już nigdy nie śnię
Henryk_Konstanty
