milknie w oddali łoskot toczących się kamieni
a chrząszczy z Albionu już prawie nikt nie słucha
i barwami tęczy też już się nie mieni
z głębokiej purpury wydobyta nuta
próżne żale zbyteczne resentymenty
i wznoszenie rąk do nieba
ten rozdział ostatecznie jest zamknięty
i palić świec nie trzeba
...czasem tylko czarna płyta
co łzą w oku kręci
wybudza rocka z uśpienia
i pozwalana na krótką chwilę powrócić
wolności której dziś już nie ma
