Nadzieja

Szedłem drogą, tępo patrząc
Jak się zbliża brama piekieł
Przerażony świadomością
Że nic w tym jeszcze nie zmieniam

Szedłem płacząc bezsilnością
Chociaż mogłem też się cofnąć
Szedłem dalej, coraz głębiej
W niej zahipnotyzowany

Otwarte rany, na nich sól
Pokuta za błędy życia
I droga pusta, bezkresna
Czarnym krajobrazem końca

Lecz zaraz, cóż to za promyk
Moje ostatnie światełko?
Zboczyłem z tego kursu
By zbadać we nowe zjawisko

Zaintrygowany znakiem
Ujrzałem piękną twarz anioła
Lecz hipnoza była mocna
Długo trwał mój trans nieszczęścia

W czarne serce, pełne smutku
Wkradło się ciepełko dziwne
Nowe doznanie poza trasÄ…
I już cały czas w mojej głowie

Nagła fala, jak tsunami
W tę noc rozbłysków na niebie
Dała zrozumienie sensu
Nową drogę pokazała

Jeśli nie rozumiesz tych słów
To już Śpieszę z tłumaczeniem
Poznałem miłość prawdziwą
I niech się nigdy nie kończy

Baniak_Słów