Deszcz spadł niespodziewanie, bębnił o moje sumienie, ciosem uderzał w rzeczywistość, wichrem targał pragnienie. Cóż począć? Nóż serce przebija. Co prawda, a co sen? Śmiech jedynie odpowiada. Pogrążony w transie, zapatrzony w siebie. Pusty jak skorupa, kruchy jak zapałka.
