Perpetuum mobile

smutek
oczom blasku brak
ślad łez na policzku
ile zmarszczek musiał
minąć na swej drodze

zwiednięcie
kwiatom już siły brak
aby piąć się w niebo
płatki leżą dookoła
chociaż wazon pełen wody

ale czas ten czas
jego nie zatrzymasz
jak te magiczne perpetuum mobile
nasycane życiem śmiercią
śmiercią i znów nowym życiem

20.07.07

Bazyliszek