nocne myśli

jeszcze świt nieba nie rozdarł
milczy w ogrodzie skowronek
usiadłem na łóżka skraju
zbudziły mnie myśli szalone

że może to chwile ostatnie
że słońca nie ujrzę już wcale
nie spojrzę już w Twoje oczy
nie pójdę już z Tobą dalej

wsłuchuję się w ciemność nocy
choć cisza panuje dokoła
to ja mam przeczucie że zaraz
ktoś imię moje wywoła

i ruszę w ostatnią podróż
drzwi piekła już stoją otworem
nie bólu lecz samotności
tam dokąd ruszę się boję

piotr skała szkudlarek

skala