grzeszne strofy

rosą po twarzy ból mej duszy spływa
na wieść o grzechu któryś uczyniła
dlaczego myśli w tobie nie zrodzone
jakoby swoje w wierszu przedstawiłaś

wierzyłem szczerze w czystość serca twego
i że w poezji jest ono skąpane
dziś wątpliwości nie mam już w ogóle
że szatanowi ono zaprzedane

w ciemnym pokoju biję się z myślami
czy warto myśli znów ubierać w słowa
a może pióro w noc ciemną wyrzucić
a strofy na dnie szafy gdzieś pochować

bo tak być może że ktoś bez honoru
dary mej muzy bez skrupułów skradnie
a we mnie wtedy wiara w dobrych ludzi
jak zamek z piasku w burzy się rozpadnie

piotr skała szkudlarek