Po latach

Gdzie żeś się zgubiła?
Niczym nic nie warta myśl uleciałaś
Zostawiając woń wszelakich uczuć

Splątana wątpliwością
Skryta pomiędzy kalendarzem
Cicho wyłaniasz się z niepewności

Już teraz nie pąk lecz kwiat pękaty
Rozchyliłaś płatki wabiąc nektarem
By kusić kształtem zgromadzenie

Poczwarka przerodzona w piękno
Stoisz dumnie z żelaznym spojrzeniem

Pewna siebie

Nie dziecko

Lecz kobieta przyszłości odmieniona

jessika