Moja kraina

Krainę spowiła mgła,
niknie ona powoli.

Na środku: rośnie drzewo,
rodzące złote słowa.

Rozdwajają się rzeki :
wydarzeń, mitów, legend…

Głębiej rośnie piękny kwiat,
mający zapach narkozy.

Na skraju stoi rzeźba :
„srebrny- spiżowy człowiek”.

Gdy mgła się rozproszyła,
na twarze marzycieli
spłynęły życiodajne,
pełne łaski promienie.







Ziela

Autor zablokował możliwość oceniania. Kategoria: Inne Data dodania 2019-08-27 19:30
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < Ziela > < wiersze >
Henryk_Konstanty | 2019-08-28 17:45 |
...
beckett | 2019-08-28 14:39 |
No Ziela zaskoczyłeś mnie. Niby o niczym ale robisz postępy
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się