Dzień za dniem usycham coraz bardziej, Tracę najbliższe osoby, Dziadka, co dawał ostatkiem sił rady i wskazówki, Tracę kolegów i koleżanki. Co ja tu robię na tym świecie? Już prawie ćwierć wieku dźwigam na swym grzbiecie i czuję jak robak się lęgnie w bujnym kwiecie. Powoli tracę ostatni oddech i czuję, że nadchodzi ten upragniony koniec.
karla
