Rozstanie

jeszcze tylko dotyk dłoni
słowa ciche i pośpieszne
pociąg zrywa się do biegu
na peronie stoję jeszcze
taki smutny i samotny
jakby nagle mi zabrano
klucz od domu
w którym mieszka szczęście...

jutro rano będę znowu
pił herbatę lub kakao
u kwiaciarki przez pomyłkę
kupię róże...
będę schodził znów po schodach
w świat zmniejszony o Jej słowa
w kołowrotku szarych zdarzeń
będę szukał znanej twarzy
bezskutecznie...

coś odeszło z mgłą jesienną
na mej łące kwiaty więdną
jeszcze wczoraj takie piękne...

Spuszczone oczy