Czerwona zorza świtem myśli zrywa zmarznięte drzewa tulą się nagością za oknem cisza zda się nie prawdziwa milczy w bezruchu swą doskonałością. Jaśniejszym błyskiem różowi się niebo nocne zaspanie w białym śniegu topi chwila minęła... dzień już na wybiegu... krząta się jak zawsze ,zwyczajnie roztropny.
ula
