żebraczka

Na szarych ulicach miasta żebraczka też szara

nędznych łachmanów garstka więcej nędznego ciała.

Na nogach stare kalosze

dla innych słońca pogoda

wiek jej nieodgadniony kiedyś też była młoda.

W oczach mętnieje nadzieja złości się niecierpliwa

rękę wyciąga niezgrabnie

sumieniem wciąż uciążliwa.

Prosi o kilka groszy aby nie umrzeć z głodu

ułomną naturą walczy nie zawsze ze swego wyboru.

ula