puzzle

samotność najmocniej przysiada na ramionach nocą
choć to nie są skrzydła
a sny niosą tylko chwilę zapomnienia
na krótko spowalniając oddech
w spokoju śpiącego kota
wypatruję własnego spokoju
a gdy czasem niebo pęka nad głową
zsyłając życiodajny deszcz
albo ogrzewając
ciepłym oddechem słońca
tylko tyle wystarczy

niektórym

bo ludzie im bogatsi
tym bardziej odczłowieczeni

gdyby tak w końcu udało się poskładać
rozsypane łamigłówki ludzkich spraw
i nie dać się gasić
jak w popielniczce
pełnej już innych niedopałków
bo jeszcze nieraz zdarzy się
upaść przed czasem
bo jeszcze nieraz zdarzy się
nieść bagaż win
wyrzutów sumienia
wzlotów i upadków

Myślibórz, dn. 30.04.2022 r.

ula71