Półkule

Głupiutkie, głupiutkie mózgowe półkule,
pewnikiem smalczykiem zarosły,
czekają, aż czule odezwą się bóle,
podniesie się lament doniosły...

Oj, biedy to, biedy półkule naniosły,
bo brak im koncepcji, logiki,
i mało złotego jajeczka nie zniosły
w zawodach o lepsze wyniki...

I cóż z tych półkuli: - depresja, miernota
i brak jakichkolwiek nadziei...;
przeraża i zżera wewnętrzna tępota
i nic mi się jakoś nie klei...

Komórki się gonią, półkule łzy ronią,
z ciemnoty od dawna wyblakłe,
a wiedzy za grosik i wie się ciut, „cosik”,
gdy ona w pogoni za światłem...
(by walvit)

walvit