*** (pomarszczone...)

pomarszczone spojrzenia
spadają na ziemię
jak gruz z walącego się budynku

jeszcze żywi podnoszą je
i chowają w piwnicach
otulając nieporadność nadzieją

zdesperowani czekają
na początek końca

uparta Ukraina
kołysze się
niczym Wańka- wstańka

jagraszka

Autor zablokował możliwość oceniania.

Kategoria: Życie

Data dodania 2022-11-03 21:23

Komentarz autora:

Strona glówna

< jagraszka >

< wiersze >

Jaga | 2022-11-06 19:45 |

należy zadać pytanie jak długo będą jeszcze czekać na początek końca; trudne pytanie.

ula | 2022-11-05 08:38 |

"jeszcze żywi podnoszą je i chowają w piwnicach otulając nieporadność nadzieją" bardzo to ładnie napisane, mimo tragedii trzeba żyć dalej i mieć nadzieję bo w takim koszmarze tylko ona zostaje. Buziaki dla Ciebie i wszystkiego co najlepsze. Pozdrawiam.

Brak komentarzy