Góra Mojżesza

Nocą gdy serce nieznanym przyspiesza

wąską ścieżką

wdrapywałam się na Górę Mojżesza.

Haracz oddany ciemnościom

gdy w niepewne stąpać przyszło

uczta podarowana zmysłom

na szczycie słońce fontanną wytrysło.

A ludzie stali zdumieni

czerwieni i pomarańczu siłą

i nagle wszystko się skończyło.

Nastał złoty świt

złote góry

mniej strome niż nocą się zdawało.

Oczarowana schodziłam powoli

bo serce schodzić nie chciało.