myśli

nad smutną rzeką
leniwie płynący czas
jej ciemny nurt
niesiony spod chmur
czy dane nam będzie
spotkać się
jeszcze raz
jak mówią
gdzieś tam

czy prawdą jest
czy złudzeniem
czy miłość trwa
a może to jej kres
nie pytam gwiazd
nad smutną rzeką
gdzie leniwie
płynie czas

przez noc i dzień
bez chwili wytchnienia
niczym myśli szaleńca
o piekle i niebie
i bramach bez kluczy
niezdobytych wieżach
bo czymże uczucia
nienawiść i krew
słodki miłości szept
płynie smutna
rzeka zapomnienia
niczym mityczny Styks

zanurzam stopę w jej mroku
zamiera myśl o twych oczach
niesiony z wyżyn
eliksir ostateczności
zabiera okruchy wspomnień
jak deszcz zmywający
krople łez


nad smutną rzeką
zatrzymał się czas
krótki błysk
seledynowych oczu
a może to tylko
smutnej rzeki gra

AG