dojrzewa w spóźnionym słońcu
nie figluje i nie parska jak młode źrebię
galopuje pośród złotych grzyw aksamitek
i zdziwionych nasturcji
powoli nagrzewa się solarnym spojrzeniem
stateczne sierpniowe lato
już nie pląsa frywolnie
w pas kłania się ziemi
pięknie poetycko i klimatycznie zobrazowany każdy wers ukazują wyraźny kontrast między radosnym początkiem lata a jego statecznym zakończeniem...pozdrawiam cieplutko :)
