Kwiaty we mnie umierają

Nie odwracaj się
Mimo iż krzyczą Twe imię
Złudzenie
Mówiące zmysłom że jesteś ważny
Abyś nić zaufania rozplątał
I podarował im swą dłoń
Tracąc czucie
Jak ślepiec wzrok
Dna dosięgnął
Nie miał siły umknąć
Odbić się od jego śliskiej powierzchni
żył w bagnie
Czując torf w żyłach
Krew w płucach zamiast lekkiego tlenu
Nie zaznając snu
Przy Tobie
Kwiaty we mnie umierają

Smutny Aniol