myśli zapisane
zwęglonymi literami
na czarnym tle
zatracają się w zapomnieniu
siwieją
nie stają się przez to wyrażniejsze
czas rozdziela swoje srebro
sprawiedliwie
na ludzkiej drodze
do człowieczeństwa
pośród płomieni
dlatego trzeba
pisać wiersze
ciągle
od nowa
