NAGOSC SEKRETU

Stała w półmroku niejasności,
księżyc patrzył na nią podnieconym wzrokiem.
Powoli, delikatnie warstwa po warstwie,
rozbierał ją złaknionym okiem.
Zdejmując z jej duszy odzienie.


Gwiazdy na niebie przed pójściem spać,
nuciły jej senną serenadę na dobranoc.
Stała w półmroku niejasności,
bardzo wstydząc się sekretu nagości.

Serce biło i biło coraz mocniej,
w jej piersi jak osika drżącej!
Chciała mieć to już poza sobą,
rombka prawdy falbanki uchylając.

*assandi*