lubię

Lubię iść sama przez cudną łąkę ranem
pokrytą mozaiką różnorodnych traw
gdzie każdy listek w rosie wykąpany
wdzięczy się gamą fantazyjnych barw

Lubię iść sama gdzie nikt nie czeka
wąską przez pole ścieżką płynącą
krętą zawiłą jak los człowieka
steczką kuszącą niepokojąco

gdzie błękit i zieleń nieskromnie
tańczą melodie skowronka
gdzie konik polny przyskoczy do mnie
po trawach kwiatuszkach słomkach

Lubię iść sama gdzie wiatru wiew
niczym ziemi westchnienie błogie
ciszą nadziei przenika mnie
i klękam przed Panem Bogiem

Helena Bujalska