Bogowie nasi

płynę powoli czółnem
po wzburzonym morzu
mały argonaut przy stronie mej
zawsze walki przetrwania gotów

północ bólu już na nami
południe przyjażni tuż, tuż
wschód nadziei rankiem uśmiecha się
zachód śmierci gubi tragizm swój

w zimnej grocie
malowidłami przyzdobionej
gdzie kleopatra cezara uwieść chciała
znależliśmy odpoczynek wskrzeszający

droga nasza jeszcze długa
posłusznie wiosłujemy jednak
do odległej wyspy, a złote łuno
nas oczekując powoli zanika

wenus piękność miłości
hades piekłowy strach
hera wielkość niebiańska
zeus ojciec olimpu

błogosławią nam

orion32