z białego dzbana zapomnienie rozłożyć na stole pod twoich trosk pod heban bólu który przeciąga cienie pod czerwień marzeń w jego mroku skryje odbicie żądz płomienne mieszanką czystej miłości i grzechu ziaren co plamią szaty jesteśmy wypełnieni po brzeg pragnieniem mocy
STEWCIA
