O A....

Do A…

Wietrze polny,
Rozwiej klaczy grzywę,

Niech poczuje mój oddech,
Oddech z głębi ziemi,

Niech wrzosa, łąki,
Klacz tę prowadzą,

Do pełni szczęścia i miłości,
Której szuka i chce zaznać,

Proszę cię wietrze wiej,
Coraz mocniej bo lękam się,

Pytasz czego?

Lękam się miłości,
Już nie chce kochać,

Lecz klacz może,
I chce kochać,

Więc proszę wietrze,
Wiej i rozwiej myśl jej o mnie,

Wietrze czego milczysz,
Wysłuchaj mnie!

Wietrze wiej!
Przywiej jej kochanka,

Wzamian ja na twe posługi,
Jako miotła będę, uprzątać brud,
Spod twych wietrznych stóp.

Proszę wiej!

chłopiec o niebieskich włosach