POWRĂT SMUTKU

Smutek puka do mych drzwi
chyba nie otworzę,
wraz ze smutkiem dawne dni
i polarne zorze!

Targa z sobą rozpacz, łzy
niesie młode lata,
tamte czarno-białe sny
stara na nich data...

bardzo boję smutku się,
ja mu nie otworzę
niech zabiera stąd swój cień
i polarne zorze!

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2007-01-22 12:13

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

dziadek | 2007-01-23 14:06 |

Paradoksalnie więcej tu optymizmu niż smutku i bardzo dobrze . Majstersztyczek .

szukamszczescia | 2007-01-22 15:16 |

wiesz jesli o mnie chodzi to ten wiersz moze o mnie i do mnie :) ja czesto w smutku tone :) Pozdroo

zmieniona | 2007-01-22 13:02 |

licznie to napisałs:) bardzo mi sie pdoba:) smutek niestety kazdego dotyka...i czsami niechce odejsc... u mnie tez tak jest:( pozdrawiam cieplo:)

Brak komentarzy