Choć dusza ma krzyczy nikt mnie nie słyszy
Cierpienie duszę w sobie.
Bezbronna poddaję się silniejszej ciszy
Oparcia szukając w Tobie.
-'' Gdzie jesteś? ''
Rozglądam się dookoła.
Lecz wokół mnie cicho...
Nikt mnie nie słyszy i nikt mnie nie woła!
Kolejny raz zostałam sama
Skazana na siebie
Skazana na samotność...
Ech ta samotnoć, potrafi dokuczyć. Szczególnie gdy jest się samotnym wród tłumu znajomych, którzy nie dostrzegajš tego gdy trzeba. Czy to sš przyjaciele, hm? Nie poddawaj się, popatrz wokół, może jednak kto Tobie przyjazny jest blisko a jedynie nie wie jak odezwać się. Powodzenia :-) Wiersz jest o'kay, zostawiam swój głos i czytam dalej...
