Nicością oblany skrawek serca,
Tylko pustka, ból, rozczarowanie.
Błąka się po zakamarkach ciemnych
Siewca,
Co wraz z ziarnem, duszę oddał diabłu za kochanie...
Chciał miłości,
Czarny pan miał mu ją dać.
Zamiast tego, serce chłopca wrzucił w wir Nicości,
Ta nie odda już własności,
Został tylko płacz.
