Nadzieja

Najpierw Cię uskrzydla
Rozpieszcza, pobudza
Czujesz przypływ energii
Iluzja w tym duża.

Pławisz się istnieniem
Ciągle na coś czekasz
Wierzysz, że musi być pięknie
W świat marzeń uciekasz.

Potem gaśnie, słabnie
Powoli zabija...
Z oczu potok łez płynie
Serce mocniej bije.

Jak nędzarz, bezdomny
Ciągle w strachu błądzisz
Rękę w dal wyciągasz
Znowu jesteś głodny.

Umierasz, zanikasz
Pustke w środku czujesz
Ona twym natchnieniem
Bez niej wegetujesz...

Nie wiesz, co wolisz
Mieć ją, czy ją stracić?
Bogate z nią życie
Biedny kto utracił.

Nadzieja trwa wiecznie
Wgryza się w twe ciało
Radość twą wysysa
Ciągle jej jest mało.

Szukasz słów by ją wskrzesić
Choć boli okrutnie
Czasem słowo szepnie
Nieraz głosem huknie.

żyć z nadzieją, czy dla niej?
Może bez niej? Już nie wiem.
Odfrunęła daleko...
Czy powróci do ciebie?

Ale jedno wiem tylko
Zawsze będzie w twej głowie,
Nawet, gdy ją zapomnisz
Ona wspomni o sobie...

żelka_1990