Kwiat

Leki wietrzyk porwał.
Piękny kielich kwiecia,

Który frunął pośród,
Nieba lazurowej perły,

Taki kwitnący choć,
Nie w ziemi,

Jego ziemią było niebo,
A pokarmem powietrze,

Lecz przyleciała mewa,
Zamachem skrzydeł zrzuciła kwiat,

Który upadł jak Anioł,
Gdy traci duszyczkę,

Kielich tego kwiatu,
Na ziemi był,

Ale to bycie było niebytem,
Nie było takie same gdy kiedyś tu był,

Bo było bez korzeni,
Kwiat bez korzeni to jak,
Ptak bez wody,
To jak człowiek bez miłości,

To nie ma być smutne lecz wesołe,
Bo kwiat miał nazwę Wesołek,

chłopiec o niebieskich włosach