mała biografia

pierwsze światło życia
przeszyło umysł mój
jak zatruta strzała
ciała oddanego wojownika

powietrze wgryzło się
w czarno białe wrażenia
duchem życia obdarzone
ludzkie puzzle tworzyło

kim jestem leżąc samotnie
w nieznanej wolności wyboru
pytałam się każdego ranka
zirytowana konstelacją planet

tysiące sekund przeszłych
miliony drobnych i wielkich chwil
ukształtowały małe ziarno
zmysłu nad i ponad

pragniesz miłości
proś a zostanie ci dana
czekasz śmierci
otwórz oczy a ona

tuż, tuż


orion32

Średnia ocena: 9
Kategoria: Życie Data dodania 2007-04-09 14:09
Komentarz autora:
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < orion32 > < wiersze >
bozka | 2008-01-03 00:39 |
wybitny!Pozdrowki serdeczne!
Apokalipto | 2007-04-22 12:33 |
Działa mocno na wyobraŸnię....
Ewawlkp | 2007-04-10 19:47 |
œliczny wiersz....Pozdrawiam Ewa:)
aieczka | 2007-04-10 16:20 |
głęboki, bardzo dobrze napisany :)
Aicha | 2007-04-10 12:31 |
Piekny. Przypomina mi pewien mój wiersz, ale ten tysišc razy lepszy. Tajemniczy, duzo przenoœni i to mi się podoba:) Pozdrawam goršco. I zyczę więcej takich wspaniałych wierszy. WYBITNY:) Szkoda, ze nie ma 7 gwiazdek;)
kiwi | 2007-04-09 21:36 |
ładnie.
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się