Nie boimy się, że znikniemy sami
ale że odejdą przez nas kochani
a jeśli tam nic nie ma?
wchodzi się w obłok mgły i cienia
rozpływa w pustce mroku
zatrzymani w pół życia kroku
a jeśli w złotych prominiach
wyłaniamy sie z ziemskiego cienia
jeśli wreszcie znajdujemy spokój
po ostatnim wśród ludzi kroku
wciąż wierząc: skutek i przyczyna
ale coś się kończy coś zaczyna.
