Zapowiedż upadku

Miłemu... ( z bólem w sercu)

Upadniesz na ziemię roztrzęsiony -
rzucony o bruk z pogardą, z obrzydzeniem
Dziś jeszcze tak piękny – wkrótce oszpecony
karmić się będziesz jedynie cierpieniem!

Ziścić mógłbyś każde swoje pragnienie
lecz wolisz zadowalać się imitacją marną
Dziś nieuniknione jest Twoje strącenie
w przepaść bezdenną, w otchłań czarną,

gdzie połamany i zakrwawiony
będziesz dogorywał w byle-jakości
na wieki przegrany, na zawsze zhańbiony
pożałujesz jeszcze swej dzisiejszej słabości!

Ma miłość wystawiła Cię na szczyt piedestału
lecz cierpliwość się kończy, nadzieja umiera
i widok to będzie straszny, patrzeć jak pomału
spadać będziesz w otchłań, co już się otwiera...


nie wolno schodzić poniżej tego, co w nas jest najlepsze....

8.III.2007

aieczka